ฟ้ามัวไม่สว่าง มองทางช่างมืดมน
มีใครไหมสักคน ต้องทุกข์ทนอย่างฉัน
ไร้คนให้พึ่งพิง โบยบินแค่ลำพัง
ในใจฉันยังสั่น เมื่อกางปีกเหินไป
ไปที่ใด อู้ว...อูว.. ไปที่ใด โอ้ว....โฮ้ว...
ไปที่ใด อู้ว...อูว.. ไม่เห็นทาง ว่างเปล่า...
ไม่นานฟ้าสว่าง ปลายทางไม่มืดมน
ในชีวิตของคน ล้วนต้องเจอขวากหนาม
แม้ใจยังเต้นอยู่ ลองดูสักหนทาง
ยังมีแสงสว่าง ฟ้ายังส่องให้เรา...
ไปต่อไป อู้ว....อูว...ไปต่อไป โอ้ว....โฮ้ว...
ไปต่อไป อู้ว....อูว... คงสักวัน..พบทาง...